inlemma
Swedish
Etymology
in (“in”) + lem (“limb”) + -a
Verb
inlemma (present inlemmar, preterite inlemmade, supine inlemmat, imperative inlemma)
- to incorporate, to integrate (into some already existing whole – "en-limb")
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inlemma | inlemmas | ||
| supine | inlemmat | inlemmats | ||
| imperative | inlemma | — | ||
| imper. plural1 | inlemmen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inlemmar | inlemmade | inlemmas | inlemmades |
| ind. plural1 | inlemma | inlemmade | inlemmas | inlemmades |
| subjunctive2 | inlemme | inlemmade | inlemmes | inlemmades |
| present participle | inlemmande | |||
| past participle | inlemmad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.