inlijven

Dutch

Etymology

From in +‎ lijf +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

inlijven

  1. to incorporate
    Synonym: annexeren

Conjugation

Conjugation of inlijven (weak, separable)
infinitive inlijven
past singular lijfde in
past participle ingelijfd
infinitive inlijven
gerund inlijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lijf in lijfde in inlijf inlijfde
2nd person sing. (jij) lijft in, lijf in2 lijfde in inlijft inlijfde
2nd person sing. (u) lijft in lijfde in inlijft inlijfde
2nd person sing. (gij) lijft in lijfde in inlijft inlijfde
3rd person singular lijft in lijfde in inlijft inlijfde
plural lijven in lijfden in inlijven inlijfden
subjunctive sing.1 lijve in lijfde in inlijve inlijfde
subjunctive plur.1 lijven in lijfden in inlijven inlijfden
imperative sing. lijf in
imperative plur.1 lijft in
participles inlijvend ingelijfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.