innerlijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch innerlijc. Equivalent to inner +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɪ.nər.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧ner‧lijk

Adjective

innerlijk (comparative innerlijker, superlative innerlijkst)

  1. internal, interior, especially in relation to one's mental processes
    Synonym: inwendig

Declension

Declension of innerlijk
uninflected innerlijk
inflected innerlijke
comparative innerlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial innerlijk innerlijker het innerlijkst
het innerlijkste
indefinite m./f. sing. innerlijke innerlijkere innerlijkste
n. sing. innerlijk innerlijker innerlijkste
plural innerlijke innerlijkere innerlijkste
definite innerlijke innerlijkere innerlijkste
partitive innerlijks innerlijkers —

Derived terms

  • innerlijkheid
  • verinnerlijken

Descendants

  • Afrikaans: innerlik

Noun

innerlijk n (plural innerlijken)

  1. personality, character, as opposed to appearance
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.