inpensus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inpendō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈpẽː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [inˈpɛn.sus]
Participle
inpēnsus (feminine inpēnsa, neuter inpēnsum); first/second-declension participle
- alternative form of impēnsus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inpēnsus | inpēnsa | inpēnsum | inpēnsī | inpēnsae | inpēnsa | |
| genitive | inpēnsī | inpēnsae | inpēnsī | inpēnsōrum | inpēnsārum | inpēnsōrum | |
| dative | inpēnsō | inpēnsae | inpēnsō | inpēnsīs | |||
| accusative | inpēnsum | inpēnsam | inpēnsum | inpēnsōs | inpēnsās | inpēnsa | |
| ablative | inpēnsō | inpēnsā | inpēnsō | inpēnsīs | |||
| vocative | inpēnse | inpēnsa | inpēnsum | inpēnsī | inpēnsae | inpēnsa | |