inquirens
Latin
Etymology
Present participle of inquīrō.
Participle
inquīrēns (genitive inquīrentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inquīrēns | inquīrentēs | inquīrentia | ||
| genitive | inquīrentis | inquīrentium | |||
| dative | inquīrentī | inquīrentibus | |||
| accusative | inquīrentem | inquīrēns | inquīrentēs inquīrentīs |
inquīrentia | |
| ablative | inquīrente inquīrentī1 |
inquīrentibus | |||
| vocative | inquīrēns | inquīrentēs | inquīrentia | ||
1When used purely as an adjective.