inrutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inruō.
Participle
inrutus (feminine inruta, neuter inrutum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inrutus | inruta | inrutum | inrutī | inrutae | inruta | |
| genitive | inrutī | inrutae | inrutī | inrutōrum | inrutārum | inrutōrum | |
| dative | inrutō | inrutae | inrutō | inrutīs | |||
| accusative | inrutum | inrutam | inrutum | inrutōs | inrutās | inruta | |
| ablative | inrutō | inrutā | inrutō | inrutīs | |||
| vocative | inrute | inruta | inrutum | inrutī | inrutae | inruta | |