insectator
Latin
Etymology
Noun
īnsectātor m (genitive īnsectātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | īnsectātor | īnsectātōrēs |
| genitive | īnsectātōris | īnsectātōrum |
| dative | īnsectātōrī | īnsectātōribus |
| accusative | īnsectātōrem | īnsectātōrēs |
| ablative | īnsectātōre | īnsectātōribus |
| vocative | īnsectātor | īnsectātōrēs |
Verb
īnsectātor
- second/third-person singular future active imperative of īnsector
References
- “insectator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “insectator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insectator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.