insidians
Latin
Etymology
Present active participle of īnsidiō
Participle
īnsidiāns (genitive īnsidiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsidiāns | īnsidiantēs | īnsidiantia | ||
| genitive | īnsidiantis | īnsidiantium | |||
| dative | īnsidiantī | īnsidiantibus | |||
| accusative | īnsidiantem | īnsidiāns | īnsidiantēs īnsidiantīs |
īnsidiantia | |
| ablative | īnsidiante īnsidiantī1 |
īnsidiantibus | |||
| vocative | īnsidiāns | īnsidiantēs | īnsidiantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “insidians”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers