insidiatrix
Latin
Etymology
From īnsidior, īnsidiātum (“to lie in wait”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.sɪ.diˈaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.si.d̪iˈaː.t̪riks]
Noun
īnsidiātrīx f (genitive īnsidiātrīcis, masculine īnsidiātor); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | īnsidiātrīx | īnsidiātrīcēs |
| genitive | īnsidiātrīcis | īnsidiātrīcum |
| dative | īnsidiātrīcī | īnsidiātrīcibus |
| accusative | īnsidiātrīcem | īnsidiātrīcēs |
| ablative | īnsidiātrīce | īnsidiātrīcibus |
| vocative | īnsidiātrīx | īnsidiātrīcēs |
References
- “insidiatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "insidiatrix", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- insidiatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.