insidiatus

Latin

Etymology

Perfect active participle of īnsidior

Participle

īnsidiātus (feminine īnsidiāta, neuter īnsidiātum); first/second-declension participle

  1. ambushed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsidiātus īnsidiāta īnsidiātum īnsidiātī īnsidiātae īnsidiāta
genitive īnsidiātī īnsidiātae īnsidiātī īnsidiātōrum īnsidiātārum īnsidiātōrum
dative īnsidiātō īnsidiātae īnsidiātō īnsidiātīs
accusative īnsidiātum īnsidiātam īnsidiātum īnsidiātōs īnsidiātās īnsidiāta
ablative īnsidiātō īnsidiātā īnsidiātō īnsidiātīs
vocative īnsidiāte īnsidiāta īnsidiātum īnsidiātī īnsidiātae īnsidiāta

References

  • insidiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • insidiatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016