insidiatus
Latin
Etymology
Perfect active participle of īnsidior
Participle
īnsidiātus (feminine īnsidiāta, neuter īnsidiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsidiātus | īnsidiāta | īnsidiātum | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiāta | |
| genitive | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiātī | īnsidiātōrum | īnsidiātārum | īnsidiātōrum | |
| dative | īnsidiātō | īnsidiātae | īnsidiātō | īnsidiātīs | |||
| accusative | īnsidiātum | īnsidiātam | īnsidiātum | īnsidiātōs | īnsidiātās | īnsidiāta | |
| ablative | īnsidiātō | īnsidiātā | īnsidiātō | īnsidiātīs | |||
| vocative | īnsidiāte | īnsidiāta | īnsidiātum | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiāta | |
References
- insidiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- insidiatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016