inspectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of īnspiciō.
Participle
īnspectus (feminine īnspecta, neuter īnspectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnspectus | īnspecta | īnspectum | īnspectī | īnspectae | īnspecta | |
| genitive | īnspectī | īnspectae | īnspectī | īnspectōrum | īnspectārum | īnspectōrum | |
| dative | īnspectō | īnspectae | īnspectō | īnspectīs | |||
| accusative | īnspectum | īnspectam | īnspectum | īnspectōs | īnspectās | īnspecta | |
| ablative | īnspectō | īnspectā | īnspectō | īnspectīs | |||
| vocative | īnspecte | īnspecta | īnspectum | īnspectī | īnspectae | īnspecta | |
References
- “inspectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inspectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inspectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.