inspiciens
Latin
Etymology
Present participle of īnspiciō.
Participle
īnspiciēns (genitive īnspicientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnspiciēns | īnspicientēs | īnspicientia | ||
| genitive | īnspicientis | īnspicientium | |||
| dative | īnspicientī | īnspicientibus | |||
| accusative | īnspicientem | īnspiciēns | īnspicientēs īnspicientīs |
īnspicientia | |
| ablative | īnspiciente īnspicientī1 |
īnspicientibus | |||
| vocative | īnspiciēns | īnspicientēs | īnspicientia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- → German: Inspizient
- → Macedonian: инспициент (inspicient)
- → Romanian: inspicient
- → Swedish: inspicient