inspringen
Dutch
Etymology
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
inspringen
- (intransitive) to fill in, to be replaced
- (intransitive) to indent (at the beginning of a paragraph)
Conjugation
| Conjugation of inspringen (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inspringen | |||
| past singular | sprong in | |||
| past participle | ingesprongen | |||
| infinitive | inspringen | |||
| gerund | inspringen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | spring in | sprong in | inspring | insprong |
| 2nd person sing. (jij) | springt in, spring in2 | sprong in | inspringt | insprong |
| 2nd person sing. (u) | springt in | sprong in | inspringt | insprong |
| 2nd person sing. (gij) | springt in | sprongt in | inspringt | insprongt |
| 3rd person singular | springt in | sprong in | inspringt | insprong |
| plural | springen in | sprongen in | inspringen | insprongen |
| subjunctive sing.1 | springe in | spronge in | inspringe | inspronge |
| subjunctive plur.1 | springen in | sprongen in | inspringen | insprongen |
| imperative sing. | spring in | |||
| imperative plur.1 | springt in | |||
| participles | inspringend | ingesprongen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||