instruktar
Ido
Etymology
Borrowed from Esperanto instrui, English instruct, French instruire, German instruieren, Italian istruire, Spanish instruir, from Latin īnstrūctus, perfect passive participle of īnstruō.
Pronunciation
- IPA(key): /in.strukˈtar/
Verb
instruktar (present tense instruktas, past tense instruktis, future tense instruktos, imperative instruktez, conditional instruktus)
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | instruktar | instruktir | instruktor | ||||
| tense | instruktas | instruktis | instruktos | ||||
| conditional | instruktus | — | — | ||||
| imperative | instruktez | — | — | ||||
| adjective active participle | instruktanta | instruktinta | instruktonta | ||||
| adverbial active participle | instruktante | instruktinte | instruktonte | ||||
| nominal active participle |
singular | instruktanto | instruktinto | instruktonto | |||
| plural | instruktanti | instruktinti | instruktonti | ||||
| adjective passive participle | instruktata | instruktita | instruktota | ||||
| adverbial passive participle | instruktate | instruktite | instruktote | ||||
| nominal passive participle |
singular | instruktato | instruktito | instruktoto | |||
| plural | instruktati | instruktiti | instruktoti | ||||