insulanus
Latin
Etymology
From īnsula (“island”) + -ānus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.sʊˈɫaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.suˈlaː.nus]
Adjective
īnsulānus (feminine īnsulāna, neuter īnsulānum); first/second-declension adjective
- of or pertaining to an island
- Synonyms: īnsulāris, īnsulēnsis
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsulānus | īnsulāna | īnsulānum | īnsulānī | īnsulānae | īnsulāna | |
| genitive | īnsulānī | īnsulānae | īnsulānī | īnsulānōrum | īnsulānārum | īnsulānōrum | |
| dative | īnsulānō | īnsulānae | īnsulānō | īnsulānīs | |||
| accusative | īnsulānum | īnsulānam | īnsulānum | īnsulānōs | īnsulānās | īnsulāna | |
| ablative | īnsulānō | īnsulānā | īnsulānō | īnsulānīs | |||
| vocative | īnsulāne | īnsulāna | īnsulānum | īnsulānī | īnsulānae | īnsulāna | |
Noun
īnsulānus m (genitive īnsulānī); second declension
- An islander
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | īnsulānus | īnsulānī |
| genitive | īnsulānī | īnsulānōrum |
| dative | īnsulānō | īnsulānīs |
| accusative | īnsulānum | īnsulānōs |
| ablative | īnsulānō | īnsulānīs |
| vocative | īnsulāne | īnsulānī |
Related terms
References
- “insulanus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “insulanus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insulanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.