insumens
Latin
Etymology
Present participle of īnsūmō.
Participle
īnsūmēns (genitive īnsūmentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsūmēns | īnsūmentēs | īnsūmentia | ||
| genitive | īnsūmentis | īnsūmentium | |||
| dative | īnsūmentī | īnsūmentibus | |||
| accusative | īnsūmentem | īnsūmēns | īnsūmentēs īnsūmentīs |
īnsūmentia | |
| ablative | īnsūmente īnsūmentī1 |
īnsūmentibus | |||
| vocative | īnsūmēns | īnsūmentēs | īnsūmentia | ||
1When used purely as an adjective.