intercepturus
Latin
Etymology
Future active participle of intercipiō.
Participle
interceptūrus (feminine interceptūra, neuter interceptūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | interceptūrus | interceptūra | interceptūrum | interceptūrī | interceptūrae | interceptūra | |
| genitive | interceptūrī | interceptūrae | interceptūrī | interceptūrōrum | interceptūrārum | interceptūrōrum | |
| dative | interceptūrō | interceptūrae | interceptūrō | interceptūrīs | |||
| accusative | interceptūrum | interceptūram | interceptūrum | interceptūrōs | interceptūrās | interceptūra | |
| ablative | interceptūrō | interceptūrā | interceptūrō | interceptūrīs | |||
| vocative | interceptūre | interceptūra | interceptūrum | interceptūrī | interceptūrae | interceptūra | |