intercipiendus
Latin
Etymology
Future passive participle of intercipiō.
Participle
intercipiendus (feminine intercipienda, neuter intercipiendum); first/second-declension participle
- which is to be intercepted, interrupted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intercipiendus | intercipienda | intercipiendum | intercipiendī | intercipiendae | intercipienda | |
| genitive | intercipiendī | intercipiendae | intercipiendī | intercipiendōrum | intercipiendārum | intercipiendōrum | |
| dative | intercipiendō | intercipiendae | intercipiendō | intercipiendīs | |||
| accusative | intercipiendum | intercipiendam | intercipiendum | intercipiendōs | intercipiendās | intercipienda | |
| ablative | intercipiendō | intercipiendā | intercipiendō | intercipiendīs | |||
| vocative | intercipiende | intercipienda | intercipiendum | intercipiendī | intercipiendae | intercipienda | |