interclusus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interclūdō.
Participle
interclūsus (feminine interclūsa, neuter interclūsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | interclūsus | interclūsa | interclūsum | interclūsī | interclūsae | interclūsa | |
| genitive | interclūsī | interclūsae | interclūsī | interclūsōrum | interclūsārum | interclūsōrum | |
| dative | interclūsō | interclūsae | interclūsō | interclūsīs | |||
| accusative | interclūsum | interclūsam | interclūsum | interclūsōs | interclūsās | interclūsa | |
| ablative | interclūsō | interclūsā | interclūsō | interclūsīs | |||
| vocative | interclūse | interclūsa | interclūsum | interclūsī | interclūsae | interclūsa | |
References
- “interclusus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “interclusus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "interclusus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- interclusus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.