intercursurus
Latin
Etymology
Future active participle of intercurrō
Participle
intercursūrus (feminine intercursūra, neuter intercursūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intercursūrus | intercursūra | intercursūrum | intercursūrī | intercursūrae | intercursūra | |
| genitive | intercursūrī | intercursūrae | intercursūrī | intercursūrōrum | intercursūrārum | intercursūrōrum | |
| dative | intercursūrō | intercursūrae | intercursūrō | intercursūrīs | |||
| accusative | intercursūrum | intercursūram | intercursūrum | intercursūrōs | intercursūrās | intercursūra | |
| ablative | intercursūrō | intercursūrā | intercursūrō | intercursūrīs | |||
| vocative | intercursūre | intercursūra | intercursūrum | intercursūrī | intercursūrae | intercursūra | |