interdictorius
Latin
Etymology
From interdictor + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛr.dɪkˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪er.d̪ikˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
interdictōrius (feminine interdictōria, neuter interdictōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | interdictōrius | interdictōria | interdictōrium | interdictōriī | interdictōriae | interdictōria | |
| genitive | interdictōriī | interdictōriae | interdictōriī | interdictōriōrum | interdictōriārum | interdictōriōrum | |
| dative | interdictōriō | interdictōriae | interdictōriō | interdictōriīs | |||
| accusative | interdictōrium | interdictōriam | interdictōrium | interdictōriōs | interdictōriās | interdictōria | |
| ablative | interdictōriō | interdictōriā | interdictōriō | interdictōriīs | |||
| vocative | interdictōrie | interdictōria | interdictōrium | interdictōriī | interdictōriae | interdictōria | |
References
- “interdictorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interdictorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.