interminabilis
Latin
Etymology
From in- (“not, un-”) + terminō (“I finish, end”) + -bilis (“-able”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛr.mɪˈnaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪er.miˈnaː.bi.lis]
Adjective
interminābilis (neuter interminābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | interminābilis | interminābile | interminābilēs | interminābilia | |
| genitive | interminābilis | interminābilium | |||
| dative | interminābilī | interminābilibus | |||
| accusative | interminābilem | interminābile | interminābilēs interminābilīs |
interminābilia | |
| ablative | interminābilī | interminābilibus | |||
| vocative | interminābilis | interminābile | interminābilēs | interminābilia | |
Descendants
- Catalan: interminable
- French: interminable
- → English: interminable
- Italian: interminabile
- Portuguese: interminável
- Romanian: interminabil
- Spanish: interminable
References
- “interminabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interminabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.