intermissurus
Latin
Etymology
Future active participle of intermittō.
Participle
intermissūrus (feminine intermissūra, neuter intermissūrum); first/second-declension participle
- about to interrupt
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intermissūrus | intermissūra | intermissūrum | intermissūrī | intermissūrae | intermissūra | |
| genitive | intermissūrī | intermissūrae | intermissūrī | intermissūrōrum | intermissūrārum | intermissūrōrum | |
| dative | intermissūrō | intermissūrae | intermissūrō | intermissūrīs | |||
| accusative | intermissūrum | intermissūram | intermissūrum | intermissūrōs | intermissūrās | intermissūra | |
| ablative | intermissūrō | intermissūrā | intermissūrō | intermissūrīs | |||
| vocative | intermissūre | intermissūra | intermissūrum | intermissūrī | intermissūrae | intermissūra | |