intermittendus
Latin
Etymology
Future passive participle of intermittō.
Participle
intermittendus (feminine intermittenda, neuter intermittendum); first/second-declension participle
- which is to be interrupted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intermittendus | intermittenda | intermittendum | intermittendī | intermittendae | intermittenda | |
| genitive | intermittendī | intermittendae | intermittendī | intermittendōrum | intermittendārum | intermittendōrum | |
| dative | intermittendō | intermittendae | intermittendō | intermittendīs | |||
| accusative | intermittendum | intermittendam | intermittendum | intermittendōs | intermittendās | intermittenda | |
| ablative | intermittendō | intermittendā | intermittendō | intermittendīs | |||
| vocative | intermittende | intermittenda | intermittendum | intermittendī | intermittendae | intermittenda | |