intermortuus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of intermorior, equivalent to inter- + mort- + -uus.
Participle
intermortuus (feminine intermortua, neuter intermortuum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intermortuus | intermortua | intermortuum | intermortuī | intermortuae | intermortua | |
| genitive | intermortuī | intermortuae | intermortuī | intermortuōrum | intermortuārum | intermortuōrum | |
| dative | intermortuō | intermortuae | intermortuō | intermortuīs | |||
| accusative | intermortuum | intermortuam | intermortuum | intermortuōs | intermortuās | intermortua | |
| ablative | intermortuō | intermortuā | intermortuō | intermortuīs | |||
| vocative | intermortue | intermortua | intermortuum | intermortuī | intermortuae | intermortua | |
References
- “intermortuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “intermortuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- intermortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.