interpretamentum
Latin
Etymology
From interpretor + -mentum.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛr.prɛ.taːˈmɛn.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪er.pre.t̪aˈmɛn̪.t̪um]
Noun
interpretāmentum n (genitive interpretāmentī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | interpretāmentum | interpretāmenta |
| genitive | interpretāmentī | interpretāmentōrum |
| dative | interpretāmentō | interpretāmentīs |
| accusative | interpretāmentum | interpretāmenta |
| ablative | interpretāmentō | interpretāmentīs |
| vocative | interpretāmentum | interpretāmenta |
Descendants
- English: interpretament
- German: Interpretament
References
- “interpretamentum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interpretamentum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.