intromittens
Latin
Etymology
Present participle of intrōmittō
Participle
intrōmittēns (genitive intrōmittentis); third-declension one-termination participle
- introducing, admitting, allowing to come in
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | intrōmittēns | intrōmittentēs | intrōmittentia | ||
| genitive | intrōmittentis | intrōmittentium | |||
| dative | intrōmittentī | intrōmittentibus | |||
| accusative | intrōmittentem | intrōmittēns | intrōmittentēs intrōmittentīs |
intrōmittentia | |
| ablative | intrōmittente intrōmittentī1 |
intrōmittentibus | |||
| vocative | intrōmittēns | intrōmittentēs | intrōmittentia | ||
1When used purely as an adjective.