intuinen

Dutch

Etymology

From in +‎ tuinen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɪnˌtœy̯nə(n)/

Verb

intuinen

  1. to fall for, to be fooled by (a joke, prank, scam etc.)
    Synonyms: intrappen, instinken

Conjugation

Conjugation of intuinen (weak, separable)
infinitive intuinen
past singular tuinde in
past participle ingetuind
infinitive intuinen
gerund intuinen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular tuin in tuinde in intuin intuinde
2nd person sing. (jij) tuint in, tuin in2 tuinde in intuint intuinde
2nd person sing. (u) tuint in tuinde in intuint intuinde
2nd person sing. (gij) tuint in tuinde in intuint intuinde
3rd person singular tuint in tuinde in intuint intuinde
plural tuinen in tuinden in intuinen intuinden
subjunctive sing.1 tuine in tuinde in intuine intuinde
subjunctive plur.1 tuinen in tuinden in intuinen intuinden
imperative sing. tuin in
imperative plur.1 tuint in
participles intuinend ingetuind
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms