intuir
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin intuērī (“to look upon; to contemplate”), with normal change of conjugation to -ir.
Pronunciation
Verb
intuir (first-person singular present intueixo, first-person singular preterite intuí, past participle intuït)
- to know intuitively
Conjugation
Conjugation of intuir (third conjugation, with -eix-)
| infinitive | intuir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | intuint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | intuït | intuïda | |||||
| plural | intuïts | intuïdes | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | intueixo | intueixes | intueix | intuïm | intuïu | intueixen | |
| imperfect | intuïa | intuïes | intuïa | intuíem | intuíeu | intuïen | |
| future | intuiré | intuiràs | intuirà | intuirem | intuireu | intuiran | |
| preterite | intuí | intuïres | intuí | intuírem | intuíreu | intuïren | |
| conditional | intuiria | intuiries | intuiria | intuiríem | intuiríeu | intuirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | intueixi | intueixis | intueixi | intuïm | intuïu | intueixin | |
| imperfect | intuís | intuïssis | intuís | intuíssim | intuíssiu | intuïssin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | intueix | intueixi | intuïm | intuïu | intueixin | |
| negative (no) | — | no intueixis | no intueixi | no intuïm | no intuïu | no intueixin | |
Related terms
Further reading
- “intuir”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “intuir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “intuir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “intuir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Etymology
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ĩ.tuˈi(ʁ)/ [ĩ.tʊˈi(h)], (faster pronunciation) /ĩˈtwi(ʁ)/ [ĩˈtwi(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /ĩ.tuˈi(ɾ)/ [ĩ.tʊˈi(ɾ)], (faster pronunciation) /ĩˈtwi(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /ĩ.tuˈi(ʁ)/ [ĩ.tʊˈi(χ)], (faster pronunciation) /ĩˈtwi(ʁ)/ [ĩˈtwi(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ĩ.tuˈi(ɻ)/ [ĩ.tʊˈi(ɻ)], (faster pronunciation) /ĩˈtwi(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /ĩˈtwiɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ĩˈtwi.ɾi/
- Hyphenation: in‧tu‧ir
Verb
intuir (first-person singular present intuo, first-person singular preterite intuí, past participle intuído)
- to intuit
Conjugation
Conjugation of intuir (irregular) (See Appendix:Portuguese verbs)
Related terms
Spanish
Etymology
From Latin intuērī (“to look upon; to contemplate”).
Pronunciation
- IPA(key): /inˈtwiɾ/ [ĩn̪ˈt̪wiɾ]
- Rhymes: -iɾ
- Syllabification: in‧tuir
Verb
intuir (first-person singular present intuyo, first-person singular preterite intuí, past participle intuido)
- to intuit (to know intuitively)
Conjugation
Conjugation of intuir (See Appendix:Spanish verbs)
| infinitive | intuir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | intuyendo | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | intuido | intuida | |||||
| plural | intuidos | intuidas | |||||
| singular | plural | ||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | yo | tú vos |
él/ella/ello usted |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos/ellas ustedes | |
| present | intuyo | intuyestú intuísvos |
intuye | intuimos | intuís | intuyen | |
| imperfect | intuía | intuías | intuía | intuíamos | intuíais | intuían | |
| preterite | intuí | intuiste | intuyó | intuimos | intuisteis | intuyeron | |
| future | intuiré | intuirás | intuirá | intuiremos | intuiréis | intuirán | |
| conditional | intuiría | intuirías | intuiría | intuiríamos | intuiríais | intuirían | |
| subjunctive | yo | tú vos |
él/ella/ello usted |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos/ellas ustedes | |
| present | intuya | intuyastú intuyásvos2 |
intuya | intuyamos | intuyáis | intuyan | |
| imperfect (ra) |
intuyera | intuyeras | intuyera | intuyéramos | intuyerais | intuyeran | |
| imperfect (se) |
intuyese | intuyeses | intuyese | intuyésemos | intuyeseis | intuyesen | |
| future1 | intuyere | intuyeres | intuyere | intuyéremos | intuyereis | intuyeren | |
| imperative | — | tú vos |
usted | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes | |
| affirmative | intuyetú intuívos |
intuya | intuyamos | intuid | intuyan | ||
| negative | no intuyas | no intuya | no intuyamos | no intuyáis | no intuyan | ||
Selected combined forms of intuir
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive intuir | dative | intuirme | intuirte | intuirle, intuirse | intuirnos | intuiros | intuirles, intuirse |
| accusative | intuirme | intuirte | intuirlo, intuirla, intuirse | intuirnos | intuiros | intuirlos, intuirlas, intuirse | |
| with gerund intuyendo | dative | intuyéndome | intuyéndote | intuyéndole, intuyéndose | intuyéndonos | intuyéndoos | intuyéndoles, intuyéndose |
| accusative | intuyéndome | intuyéndote | intuyéndolo, intuyéndola, intuyéndose | intuyéndonos | intuyéndoos | intuyéndolos, intuyéndolas, intuyéndose | |
| with informal second-person singular tú imperative intuye | dative | intúyeme | intúyete | intúyele | intúyenos | not used | intúyeles |
| accusative | intúyeme | intúyete | intúyelo, intúyela | intúyenos | not used | intúyelos, intúyelas | |
| with informal second-person singular vos imperative intuí | dative | intuime | intuite | intuile | intuinos | not used | intuiles |
| accusative | intuime | intuite | intuilo, intuila | intuinos | not used | intuilos, intuilas | |
| with formal second-person singular imperative intuya | dative | intúyame | not used | intúyale, intúyase | intúyanos | not used | intúyales |
| accusative | intúyame | not used | intúyalo, intúyala, intúyase | intúyanos | not used | intúyalos, intúyalas | |
| with first-person plural imperative intuyamos | dative | not used | intuyámoste | intuyámosle | intuyámonos | intuyámoos | intuyámosles |
| accusative | not used | intuyámoste | intuyámoslo, intuyámosla | intuyámonos | intuyámoos | intuyámoslos, intuyámoslas | |
| with informal second-person plural imperative intuid | dative | intuidme | not used | intuidle | intuidnos | intuíos | intuidles |
| accusative | intuidme | not used | intuidlo, intuidla | intuidnos | intuíos | intuidlos, intuidlas | |
| with formal second-person plural imperative intuyan | dative | intúyanme | not used | intúyanle | intúyannos | not used | intúyanles, intúyanse |
| accusative | intúyanme | not used | intúyanlo, intúyanla | intúyannos | not used | intúyanlos, intúyanlas, intúyanse | |
Related terms
Further reading
- “intuir”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024