intumescens
Latin
Etymology
Present participle of intumēscō.
Participle
intumēscēns (genitive intumēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | intumēscēns | intumēscentēs | intumēscentia | ||
| genitive | intumēscentis | intumēscentium | |||
| dative | intumēscentī | intumēscentibus | |||
| accusative | intumēscentem | intumēscēns | intumēscentēs intumēscentīs |
intumēscentia | |
| ablative | intumēscente intumēscentī1 |
intumēscentibus | |||
| vocative | intumēscēns | intumēscentēs | intumēscentia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- English: intumescence, intumescent
- French: intumescence
- Italian: intumescente, intumescenza
- Portuguese: intumescente
- Spanish: intumescente, intumescencia