inunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inunguō
Participle
inūnctus (feminine inūncta, neuter inūnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inūnctus | inūncta | inūnctum | inūnctī | inūnctae | inūncta | |
| genitive | inūnctī | inūnctae | inūnctī | inūnctōrum | inūnctārum | inūnctōrum | |
| dative | inūnctō | inūnctae | inūnctō | inūnctīs | |||
| accusative | inūnctum | inūnctam | inūnctum | inūnctōs | inūnctās | inūncta | |
| ablative | inūnctō | inūnctā | inūnctō | inūnctīs | |||
| vocative | inūncte | inūncta | inūnctum | inūnctī | inūnctae | inūncta | |
References
- “inunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers