invorderen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌvɔrdərə(n)/
Audio: (file)
Verb
invorderen
- to confiscate
- to collect (debt)
Conjugation
| Conjugation of invorderen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | invorderen | |||
| past singular | vorderde in | |||
| past participle | ingevorderd | |||
| infinitive | invorderen | |||
| gerund | invorderen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vorder in | vorderde in | invorder | invorderde |
| 2nd person sing. (jij) | vordert in, vorder in2 | vorderde in | invordert | invorderde |
| 2nd person sing. (u) | vordert in | vorderde in | invordert | invorderde |
| 2nd person sing. (gij) | vordert in | vorderde in | invordert | invorderde |
| 3rd person singular | vordert in | vorderde in | invordert | invorderde |
| plural | vorderen in | vorderden in | invorderen | invorderden |
| subjunctive sing.1 | vordere in | vorderde in | invordere | invorderde |
| subjunctive plur.1 | vorderen in | vorderden in | invorderen | invorderden |
| imperative sing. | vorder in | |||
| imperative plur.1 | vordert in | |||
| participles | invorderend | ingevorderd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- invordering