inwikkelen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnˌʋɪ.kə.lə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: in‧wik‧ke‧len
Verb
inwikkelen
- (transitive) to wrap, to wrap in
Conjugation
| Conjugation of inwikkelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inwikkelen | |||
| past singular | wikkelde in | |||
| past participle | ingewikkeld | |||
| infinitive | inwikkelen | |||
| gerund | inwikkelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | wikkel in | wikkelde in | inwikkel | inwikkelde |
| 2nd person sing. (jij) | wikkelt in, wikkel in2 | wikkelde in | inwikkelt | inwikkelde |
| 2nd person sing. (u) | wikkelt in | wikkelde in | inwikkelt | inwikkelde |
| 2nd person sing. (gij) | wikkelt in | wikkelde in | inwikkelt | inwikkelde |
| 3rd person singular | wikkelt in | wikkelde in | inwikkelt | inwikkelde |
| plural | wikkelen in | wikkelden in | inwikkelen | inwikkelden |
| subjunctive sing.1 | wikkele in | wikkelde in | inwikkele | inwikkelde |
| subjunctive plur.1 | wikkelen in | wikkelden in | inwikkelen | inwikkelden |
| imperative sing. | wikkel in | |||
| imperative plur.1 | wikkelt in | |||
| participles | inwikkelend | ingewikkeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||