iocatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of iocor.

Participle

iocātus (feminine iocāta, neuter iocātum); first/second-declension participle

  1. joked

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative iocātus iocāta iocātum iocātī iocātae iocāta
genitive iocātī iocātae iocātī iocātōrum iocātārum iocātōrum
dative iocātō iocātae iocātō iocātīs
accusative iocātum iocātam iocātum iocātōs iocātās iocāta
ablative iocātō iocātā iocātō iocātīs
vocative iocāte iocāta iocātum iocātī iocātae iocāta

References

  • iocatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • I said it in jest: haec iocatus sum, per iocum dixi