irányár
Hungarian
Etymology
irány (“direction”) + ár (“price”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈiraːɲaːr]
- Hyphenation: irány‧ár
Noun
irányár (plural irányárak)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | irányár | irányárak |
| accusative | irányárat | irányárakat |
| dative | irányárnak | irányáraknak |
| instrumental | irányárral | irányárakkal |
| causal-final | irányárért | irányárakért |
| translative | irányárrá | irányárakká |
| terminative | irányárig | irányárakig |
| essive-formal | irányárként | irányárakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | irányárban | irányárakban |
| superessive | irányáron | irányárakon |
| adessive | irányárnál | irányáraknál |
| illative | irányárba | irányárakba |
| sublative | irányárra | irányárakra |
| allative | irányárhoz | irányárakhoz |
| elative | irányárból | irányárakból |
| delative | irányárról | irányárakról |
| ablative | irányártól | irányáraktól |
| non-attributive possessive – singular |
irányáré | irányáraké |
| non-attributive possessive – plural |
irányáréi | irányárakéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | irányáram | irányáraim |
| 2nd person sing. | irányárad | irányáraid |
| 3rd person sing. | irányára | irányárai |
| 1st person plural | irányárunk | irányáraink |
| 2nd person plural | irányáratok | irányáraitok |
| 3rd person plural | irányáruk | irányáraik |
Further reading
- irányár in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.