irrationalis
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + ratiōnālis (“rational”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪr.ra.ti.oːˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ir.rat̪.t̪͡s̪i.oˈnaː.lis]
Adjective
irratiōnālis (neuter irratiōnāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | irratiōnālis | irratiōnāle | irratiōnālēs | irratiōnālia | |
| genitive | irratiōnālis | irratiōnālium | |||
| dative | irratiōnālī | irratiōnālibus | |||
| accusative | irratiōnālem | irratiōnāle | irratiōnālēs irratiōnālīs |
irratiōnālia | |
| ablative | irratiōnālī | irratiōnālibus | |||
| vocative | irratiōnālis | irratiōnāle | irratiōnālēs | irratiōnālia | |
References
- “irrationalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irrationalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.