irregularitas
Latin
Etymology
From irrēgulāris + -tās.
Noun
irrēgulāritās f (genitive irrēgulāritātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | irrēgulāritās | irrēgulāritātēs |
| genitive | irrēgulāritātis | irrēgulāritātum |
| dative | irrēgulāritātī | irrēgulāritātibus |
| accusative | irrēgulāritātem | irrēgulāritātēs |
| ablative | irrēgulāritāte | irrēgulāritātibus |
| vocative | irrēgulāritās | irrēgulāritātēs |
Related terms
References
- "irregularitas", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- irregularitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- irregularitas in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016