irrisus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of irrīdeō

Participle

irrīsus (feminine irrīsa, neuter irrīsum); first/second-declension participle

  1. mocked

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irrīsus irrīsa irrīsum irrīsī irrīsae irrīsa
genitive irrīsī irrīsae irrīsī irrīsōrum irrīsārum irrīsōrum
dative irrīsō irrīsae irrīsō irrīsīs
accusative irrīsum irrīsam irrīsum irrīsōs irrīsās irrīsa
ablative irrīsō irrīsā irrīsō irrīsīs
vocative irrīse irrīsa irrīsum irrīsī irrīsae irrīsa

References