irritatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪr.riːˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ir.riˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
irrītātiō f (genitive irrītātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | irrītātiō | irrītātiōnēs |
| genitive | irrītātiōnis | irrītātiōnum |
| dative | irrītātiōnī | irrītātiōnibus |
| accusative | irrītātiōnem | irrītātiōnēs |
| ablative | irrītātiōne | irrītātiōnibus |
| vocative | irrītātiō | irrītātiōnēs |
Descendants
- Catalan: irritació
- French: irritation
- Galician: irritación
- Italian: irritazione
- Occitan: irritacion
- Portuguese: irritação
- Romanian: iritație
- Spanish: irritación
References
- “irritatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irritatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.