irrogatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of irrogō
Participle
irrogātus (feminine irrogāta, neuter irrogātum); first/second-declension participle
- to propose in opposition or against
- to impose or inflict a penalty or burden
- to demand or propose or call for a penalty or fine
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | irrogātus | irrogāta | irrogātum | irrogātī | irrogātae | irrogāta | |
| genitive | irrogātī | irrogātae | irrogātī | irrogātōrum | irrogātārum | irrogātōrum | |
| dative | irrogātō | irrogātae | irrogātō | irrogātīs | |||
| accusative | irrogātum | irrogātam | irrogātum | irrogātōs | irrogātās | irrogāta | |
| ablative | irrogātō | irrogātā | irrogātō | irrogātīs | |||
| vocative | irrogāte | irrogāta | irrogātum | irrogātī | irrogātae | irrogāta | |