irrogatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of irrogō

Participle

irrogātus (feminine irrogāta, neuter irrogātum); first/second-declension participle

  1. to propose in opposition or against
  2. to impose or inflict a penalty or burden
  3. to demand or propose or call for a penalty or fine

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irrogātus irrogāta irrogātum irrogātī irrogātae irrogāta
genitive irrogātī irrogātae irrogātī irrogātōrum irrogātārum irrogātōrum
dative irrogātō irrogātae irrogātō irrogātīs
accusative irrogātum irrogātam irrogātum irrogātōs irrogātās irrogāta
ablative irrogātō irrogātā irrogātō irrogātīs
vocative irrogāte irrogāta irrogātum irrogātī irrogātae irrogāta

References