irrumpendus

Latin

Etymology

Future passive participle of irrumpō.

Participle

irrumpendus (feminine irrumpenda, neuter irrumpendum); first/second-declension participle

  1. which is to be intruded

Declension

First/second-declension adjective, with locative.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irrumpendus irrumpenda irrumpendum irrumpendī irrumpendae irrumpenda
genitive irrumpendī irrumpendae irrumpendī irrumpendōrum irrumpendārum irrumpendōrum
dative irrumpendō irrumpendae irrumpendō irrumpendīs
accusative irrumpendum irrumpendam irrumpendum irrumpendōs irrumpendās irrumpenda
ablative irrumpendō irrumpendā irrumpendō irrumpendīs
vocative irrumpende irrumpenda irrumpendum irrumpendī irrumpendae irrumpenda
locative irrumpendī irrumpendae irrumpendī irrumpendīs