iteratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of iterō.
Participle
iterātus (feminine iterāta, neuter iterātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iterātus | iterāta | iterātum | iterātī | iterātae | iterāta | |
| genitive | iterātī | iterātae | iterātī | iterātōrum | iterātārum | iterātōrum | |
| dative | iterātō | iterātae | iterātō | iterātīs | |||
| accusative | iterātum | iterātam | iterātum | iterātōs | iterātās | iterāta | |
| ablative | iterātō | iterātā | iterātō | iterātīs | |||
| vocative | iterāte | iterāta | iterātum | iterātī | iterātae | iterāta | |