iudicatorius
Latin
Etymology
From iūdicō (“I judge”) + -tōrius (“-ory”, “pertaining to”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [juː.dɪ.kaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ju.d̪i.kaˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
iūdicātōrius (feminine iūdicātōria, neuter iūdicātōrium); first/second-declension adjective
- (Late Latin, literally) Of or pertaining to judging or judgement; judgemental
- Synonym: iūdicātīvus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iūdicātōrius | iūdicātōria | iūdicātōrium | iūdicātōriī | iūdicātōriae | iūdicātōria | |
| genitive | iūdicātōriī | iūdicātōriae | iūdicātōriī | iūdicātōriōrum | iūdicātōriārum | iūdicātōriōrum | |
| dative | iūdicātōriō | iūdicātōriae | iūdicātōriō | iūdicātōriīs | |||
| accusative | iūdicātōrium | iūdicātōriam | iūdicātōrium | iūdicātōriōs | iūdicātōriās | iūdicātōria | |
| ablative | iūdicātōriō | iūdicātōriā | iūdicātōriō | iūdicātōriīs | |||
| vocative | iūdicātōrie | iūdicātōria | iūdicātōrium | iūdicātōriī | iūdicātōriae | iūdicātōria | |
Descendants
- → Italian: giudicatorio
- → Sicilian: judicatoru