iudicatrix
Latin
Etymology
From iūdicō, iūdicātum (“to judge”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [juː.dɪˈkaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ju.d̪iˈkaː.t̪riks]
Noun
iūdicātrīx f (genitive iūdicātrīcis, masculine iūdicātor); third declension
- (Late Latin) She who judges; judger (female)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iūdicātrīx | iūdicātrīcēs |
| genitive | iūdicātrīcis | iūdicātrīcum |
| dative | iūdicātrīcī | iūdicātrīcibus |
| accusative | iūdicātrīcem | iūdicātrīcēs |
| ablative | iūdicātrīce | iūdicātrīcibus |
| vocative | iūdicātrīx | iūdicātrīcēs |
Descendants
- → Italian: giudicatrice
- → Sicilian: judicatrici