jactus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of jaciō.

Participle

jactus (feminine jacta, neuter jactum); first/second-declension participle

  1. alternative form of iactus

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative jactus jacta jactum jactī jactae jacta
genitive jactī jactae jactī jactōrum jactārum jactōrum
dative jactō jactae jactō jactīs
accusative jactum jactam jactum jactōs jactās jacta
ablative jactō jactā jactō jactīs
vocative jacte jacta jactum jactī jactae jacta

References

  • jactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • jactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.