jarn
Faroese
| Chemical element | |
|---|---|
| Fe | |
| Previous: mangan (Mn) | |
| Next: kobalt (Co) | |
Etymology
From Old Norse járn, jarn, from Proto-Germanic *īsarną, from Proto-Celtic *īsarno-, from Proto-Indo-European *h₁ésh₂r̥ (“blood”).
Pronunciation
- IPA(key): /jatn/
Noun
jarn n (genitive singular jarns, plural jørn)
Declension
| n5 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | jarn | jarnið | jørn | jørnini |
| accusative | jarn | jarnið | jørn | jørnini |
| dative | jarni | jarninum | jørnum | jørnunum |
| genitive | jarns | jarnsins | jarna | jarnanna |
North Frisian
Alternative forms
- iarn (Föhr-Amrum)
- Aarn (Sylt)
Etymology
From Old Frisian *ern, from Proto-Germanic *arô (“eagle”). Cognates include West Frisian earn.
Noun
jarn m (plural jarne)
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse jarn, járn. Akin to English iron.
Pronunciation
- IPA(key): /jɑrn/
Noun
jarn n (definite singular jarnet, indefinite plural jarn, definite plural jarna)
References
- “jarn” in The Nynorsk Dictionary.
- “jarn”, in Norsk Ordbok: ordbok over det norske folkemålet og det nynorske skriftmålet, Oslo: Samlaget, 1950-2016
Old Danish
Etymology
From Old Norse járn, from Proto-Germanic *īsarną (“iron”).
Noun
jarn
Descendants
- Danish: jern
References
- “jarn” in Gammeldansk Ordbog
Old Norse
Noun
jarn n
- alternative form of járn
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | jarn | jarnit | jǫrn | jǫrnin |
| accusative | jarn | jarnit | jǫrn | jǫrnin |
| dative | jarni | jarninu | jǫrnum | jǫrnunum |
| genitive | jarns | jarnsins | jarna | jarnanna |
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “jarn”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive