jitte
West Frisian
Etymology
From Old Frisian *jāta, from Proto-West Germanic *geutan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈjɪtə/
Verb
jitte
- to pour
Inflection
| Strong class 2 | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | jitte | |||
| 3rd singular past | geat | |||
| past participle | getten | |||
| infinitive | jitte | |||
| long infinitive | jitten | |||
| gerund | jitten n | |||
| auxiliary | hawwe | |||
| indicative | present tense | past tense | ||
| 1st singular | jit | geat | ||
| 2nd singular | jitst | geatst | ||
| clitic form | jitsto | geatsto | ||
| 3rd singular | jit | geat | ||
| plural | jitte | geaten | ||
| imperative | jit | |||
| participles | jittend | getten | ||
Further reading
- “jitte (II)”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011