Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish كاهن (ḱahin), from Arabic كَاهِن (kāhin).
Pronunciation
Noun
kâhin (definite accusative kâhini, plural kâhinler)
- clairvoyant, seer, soothsayer (one who foretells the future)
Declension
Declension of kâhin
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
kâhin
|
kâhinler
|
| definite accusative
|
kâhini
|
kâhinleri
|
| dative
|
kâhine
|
kâhinlere
|
| locative
|
kâhinde
|
kâhinlerde
|
| ablative
|
kâhinden
|
kâhinlerden
|
| genitive
|
kâhinin
|
kâhinlerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kâhinim
|
kâhinlerim
|
| 2nd singular
|
kâhinsin
|
kâhinlersin
|
| 3rd singular
|
kâhin kâhindir
|
kâhinler kâhinlerdir
|
| 1st plural
|
kâhiniz
|
kâhinleriz
|
| 2nd plural
|
kâhinsiniz
|
kâhinlersiniz
|
| 3rd plural
|
kâhinler
|
kâhinlerdir
|
|