kóńc
Lower Sorbian
Alternative forms
- końc (obsolete)
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *konьcь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɛɲt͡s/, /ˈkɨɲt͡s/, (dated) /ˈkʊɲt͡s/
- Rhymes: -ɛɲt͡s, -ɨɲt͡s, -ʊɲt͡s
- Syllabification: kóńc
Noun
kóńc f (diminutive kóńck)
- end (extreme part)
Declension
Declension of kóńc
| Singular | Dual | Plural | |
|---|---|---|---|
| Nominative | kóńc | kóńca | kóńce |
| Genitive | kóńca | kóńcowu | kóńcow |
| Dative | kóńcoju | kóńcoma | kóńcam |
| Accusative | kóńc | kóńca | kóńce |
| Instrumental | kóńcom | kóńcoma | kóńcami |
| Locative | kóńcu | kóńcoma | kóńcach |
Further reading
- Muka, Arnošt (1921, 1928) “kóńc”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
- Starosta, Manfred (1999) “kóńc”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag
Slovincian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *konьcь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkont͡s/
- Rhymes: -ont͡s
- Syllabification: kóńc
Noun
kóńc m inan (related adjective kóńcôwy)
Further reading
- Lorentz, Friedrich (1908) “kȯ́u̯nc”, in Slovinzisches Wörterbuch[1] (in German), volume 1, Saint Petersburg: ОРЯС ИАН, page 458