küla
See also: Appendix:Variations of "kula"
Estonian
Etymology
From Proto-Finnic *külä. Cognate with Finnish kylä.
Noun
küla (genitive küla, partitive küla)
- village
- (in inessive and illative) to visit someone
- Ma läksin talle külla.
- I went to visit him.
- Ta käis mul külas.
- He came to visit me
- Ma läksin talle külla.
Declension
| Declension of küla (ÕS type 17/elu, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | küla | külad | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | küla | ||
| genitive | külade | ||
| partitive | küla | külasid | |
| illative | külla külasse |
küladesse | |
| inessive | külas | külades | |
| elative | külast | küladest | |
| allative | külale | küladele | |
| adessive | külal | küladel | |
| ablative | külalt | küladelt | |
| translative | külaks | küladeks | |
| terminative | külani | küladeni | |
| essive | külana | küladena | |
| abessive | külata | küladeta | |
| comitative | külaga | küladega | |